Co to jest encyklopedia

Człowiek o encyklopedycznej wiedzy, „chodząca encyklopedia” - tak z szacunkiem mówią o dobrze wykształconym uniwersalnym ekspercie, doceniającym jego wybitną gotowość i szerokie horyzonty. Nie są urodzonymi uczonymi. Cześć dla książek, literatury popularnonaukowej, a zwłaszcza słowników, książek referencyjnych, wydań encyklopedycznych jest godna pochwały i często ma kluczowe znaczenie.

Przetłumaczone z greckich korzeni słowa encyklopedia (enkyklios paideia) oznaczają „kształcenie ogólne”. Najpopularniejsza interpretacja tego terminu jest następująca: jest to publikacja referencyjna zawierająca informacje o wszystkich gałęziach wiedzy lub obejmująca konkretną branżę. Informacje w takiej książce są ułożone w kolejności alfabetycznej, tematycznej lub alfabetyczno-tematycznej, a chęć klasyfikowania zgromadzonej wiedzy pojawiła się u ludzi w czasach starożytnych. Prototypami współczesnych encyklopedii były terminologiczne opisy starożytnego Egiptu, uniwersalne dzieła Demokryta i Arystotelesa. W Europie Zachodniej w średniowieczu próbowano publikować systematyczne encyklopedie w formie recenzji, „sum” i glosariuszy. Wśród najbardziej znanych francuskich publikacji nazywane są „Encyklopedią lub Objaśniającym Słownikiem Nauk, Sztuki i Rzemiosła”, opublikowanym w latach 1751–1780. Jego kompilatorzy na całym świecie zaczęli nazywać się encyklopedystami, aw XVIII-wiecznych Niemczech poszukiwana była 68-tomowa encyklopedia zwana „Wielkim Kompletnym Uniwersalnym Leksykonem Wszystkich Nauk i Sztuk”. Został opublikowany przez sprzedawcę książek z Lipska, I. G. Zedlera. Na rynku książek w języku angielskim następnego wieku Stolichnaya i National Encyclopedia stały się poszukiwane. Od 1950 roku stale aktualizowana „Encyklopedia Collier” zyskała popularność w Ameryce, której materiały są aktywnie wykorzystywane w dziedzinie edukacji podczas tworzenia programów nauczania. ale także geograficzne, historyczne, literackie i inne koncepcje świata. Później opublikowano „Słownik prawny”, „Słownik geograficzny państwa rosyjskiego”, „Podręcznik wiejski lub słownik uzdrawiania” i kilka innych. Potem pojawił się „Słownik niezapomnianego narodu rosyjskiego”, „Leksykon encyklopedyczny wojskowy”, „Słownik komputerowy dla zapytań we wszystkich gałęziach wiedzy”. Słynny 82-tomowy „Słownik encyklopedyczny”, opracowany przez F. A. Brockhausa i I. A. Efrona pochodzi z lat 1890–1907 Jego nakład oszacowano na 30 tys. Egzemplarzy. Popyt w encyklopedycznym słowniku braci granatów był również pożądany. Wydarzeniem była Wielka Sowiecka Encyklopedia, wydana w latach 20-40 XX wieku. Został przedrukowany dwukrotnie: w latach 1949–1958 i 1969–1978. Większość informacji referencyjnych (niepolitycznych, nieideologicznych) tych publikacji jest skrupulatnie weryfikowana, rzetelna i wciąż jest cenna. Wszystkie współczesne encyklopedie dotyczące konkretnych cech pokrycia materiału są tradycyjnie podzielone na uniwersalne, branżowe i regionalne. Istnieją również tematy (na przykład budownictwo lub kwiaciarstwo), problematyczne (na przykład francuska „Encyklopedia szatana” - zbiór dzieł literackich poruszających temat tej cechy), osobiste (krajowa „Encyklopedia Lermontowa”, włoska „Dantovskaya”). Liczne encyklopedie techniczne, medyczne, historyczne, teatralne, muzyczne i wiele innych cieszą się dobrą opinią wśród specjalistów i szerokiego grona czytelników. Wydawcy celowo dbają o wyjaśnienie adresów czytelników swoich książek: wydawane są specjalne tomy dla kobiet, osób starszych, dzieci, do czytania w rodzinie. Informacje w encyklopediach dla każdego elementu można bardzo skompresować do krótkiego odniesienia lub, odwrotnie, rozszerzyć do postaci fikcyjnego eseju. „Książka, która nie ma końca” - słusznie i dokładnie nazywa się encyklopedia - przydatny podręcznik naukowy i praktyczny, pisany od stuleci.