Deklinacja nazwisk w języku rosyjskim: trudne przypadki

Rosyjski jest uważany za jeden z najtrudniejszych na świecie do nauki od zera. Oczywiście nie ma w nim prawie żadnych nieregularnych czasowników i hieroglifów, ale wiele synonimów z subtelnymi odcieniami, warstwami kontekstu kulturowego i zmodyfikowanymi zapożyczeniami - wszystko to fascynuje początkujących. A także nazwy są skłonne …

Z zakończeniami prostych nazwisk, takich jak Iwanow, Pietrow, Smirnov, zwykle nie ma problemów. Pewne trudności mogą napotkać tylko ci, którzy nie są dobrze zorientowani w porodzie i przypadkach: nazwisko może być albo żeńskie w przypadku mianownika (obywatel Solovyova) lub mężczyzna w dopełniaczu („Nie mamy Solovyova”). Jednak native speakerzy rzadko zajmują się takimi przypadkami. Znacznie trudniej jest, jeśli nazwiska nie wyglądają jak przymiotnik (to znaczy, że nie można ich zastąpić odpowiedzią na pytania „co?” I „czyje?” I odmówiono zgodnie z odpowiednimi przepisami) lub należą do cudzoziemców.

Zgodnie z zasadami i bez

Większość nazwisk, bez względu na pochodzenie, można przekonać i stosować w liczbie mnogiej - elastyczność języka rosyjskiego pozwala to zrobić bez żadnych szkód: zadzwoń do Kheshesinsky'ego, śnij o Douglasie, podziwiaj Brina. Zależy to od zakończenia: nazwiska-polonizmy (-sky, -skiy, -ska, -ska) i nazwiska męskie w -in, -ov, a także nazwiska żeńskie w -in, -ova zawsze skłonne. W skomplikowanych przypadkach istnieje możliwość podwójnego spadku na wniosek właściciela: Elena Dyuzhina może również zachować względną niezachwianie („list do Eleny Dyuzhina”, nazwisko jest uważane za rzeczownik), a więc może być Elena Dyuzhina (z przymiotnika).

Niestandardowy i nieformatowy

Stare rosyjskie nazwiska-rzeczowniki rodzaju męskiego, takie jak House, Oracz, Gonchar itp. Krążyły tylko wśród mężczyzn: Viktor Dom, Leonid Pakhar, o Aleksierzu Gonchar, a wśród kobiet pozostały niezmienione: Anastasia Męczennik, Veronika Lesnik. Rzeczowniki żeńskie (broda, osika) najczęściej przestrzegają tej samej zasady, jeśli ich właściciel nie kategorycznie odrzuca, ale może to wynikać jedynie z tradycji rodzinnej, która nie anuluje ogólnej zasady dla osób, które jej nie znają. Nie ma wyjątków od nazwisk rodowych (Onishchenko, Sieve, Velichko) - nie są skłonni do żadnej płci i liczby. Nazwiska utworzone z pseudonimów lub imion przodków w przypadku dopełniacza: Zhivago, Ilyins i Krucheny pozostają sobą. Ogólna zasada nazwisk męskich i żeńskich kończących się na samogłoski -e, -i, -o, -y, -y - nie przekonuje.

Z Gruzinami jest to łatwe

Kilka lat temu prasa zaczęła napotykać odrzucenie upadku znanych nazwisk - radzieckiej postaci politycznej Lavrenty Beria i reżysera Georgy Danelii. Dziennikarze uzasadnili taką pisownię faktem, że nazwisko pierwszego gruzińskiego prezydenta Zviada Gamsakhurdii pozostaje niezmienione, a także niepotrzebne odmienianie innych gruzińskich nazwisk z końcówkami -shvili i -ze. Liberalne postacie publiczne, które nie chciały „wypaczać” nazwisk, „obrażały suwerenność swoich przewoźników” (podobna politycznie poprawna gramatyka czyjejś gramatyki - pisownia „na Ukrainie”, chociaż rosyjska norma literacka pozostaje niezmieniona: na Ukrainie) również przyczyniły się do analfabetyzmu. Nie można nazwać takiego podejścia do języka ojczystego czymś innym niż głupotą. W rzeczywistości zasady się nie zmieniły, a gruzińskie nazwiska -szwili i -dze nie kłaniały się, nie kłaniały się, a pierwsze dwa przypadki zależą od zakończeń pisowni, -ty lub -a: „Gamsakhurdia” się kłania, ale Danelia nie. (Znanym wyjątkiem jest Okudzhava, kłaniający się.)

Z Kaukazem i Azją - jeszcze łatwiej

Męski ormiański i zrusyfikowany azerbejdżański, czeczeński, Ingusz, Dagestan i wszystkie azjatyckie nazwiska są skłonne: Akopyan, o Zurabyan, z Kurginyan, z Abishev, z Aivazov, o Aslamov, dla Kul-Mohammeda; kobiety nie są skłonne. Jeśli po nazwisku pojawia się język kończący się na „-ogly” („-uly”), nazwiska męskie: Ali-oglu, Arman-uly przestają być skłonne.