Rzeczownik jako część mowy: atrybuty

Rzeczownik jest jedną z najczęściej używanych części mowy w języku rosyjskim. Służy do wskazywania obiektów, ale może wykonywać inne funkcje. Jakie znaki może posiadać?

Rzeczownik, często nazywany po prostu rzeczownikiem, jest specjalną częścią mowy, której zakres zastosowania w języku rosyjskim jest bardzo szeroki. Dość często używa się go do oznaczania różnego rodzaju przedmiotów (na przykład łóżka), ale mogą one również wskazywać działania (na przykład bieganie), warunki (na przykład strach) lub jakość (na przykład niebieski) przedmiotów i osób. Wszystkie te warianty rzeczowników łączy fakt, że muszą odpowiedzieć na pytanie „kto?” lub „co?”

Cechy morfologiczne i składniowe rzeczownika

Cechy morfologiczne tej części mowy obejmują trzy główne kategorie - płeć, przypadek i liczba. Co więcej, każdy z tych znaków ma charakter wariacyjny, chociaż stopień tej zmienności może się różnić. Tak więc w języku rosyjskim rzeczownik może należeć do jednej z trzech płci (męski, żeński lub środkowy), może występować w jednym z sześciu przypadków (mianownikowy, dopełniający, celowniczy, biernikowy, instrumentalny lub przyimkowy), mieć postać jednej z dwóch liczb (liczba pojedyncza lub liczba mnoga). W tym przypadku zmiana rzeczownika przez przypadki i liczby nazywa się deklinacją.

Składniowe cechy tej części mowy obejmują pozycje, które rzeczownik może zajmować w zdaniu. Najczęściej działa więc jako podmiot, informując o tym lub kto jest przedmiotem działania. Może jednak służyć również jako uzupełnienie, definicja (zasadniczo zgodna z resztą wniosku za pomocą przyimków), okoliczności (na przykład okoliczności miejsca) i innych członków wniosku.