Formalne atrybuty biznesowe

Jedną z umiejętności, którą przedsiębiorca musi opanować, jest przygotowywanie oficjalnych dokumentów biznesowych - oficjalnych listów, zamówień, zamówień, aktów, dekretów itp. Normy języka rosyjskiego stosowane w życiu codziennym nie są odpowiednie dla takich dokumentów. Styl używany przy ich kompilacji ma swoje własne charakterystyczne cechy.

Cechy leksykalne dokumentów biznesowych

W przeciwieństwie do norm przyjętych w życiu codziennym, ograniczenie zakresu środków językowych i stosowanie tylko standardowych prędkości mowy są stosowane i mile widziane w dokumentach biznesowych, co prowadzi do wysokiego stopnia powtarzalności. Składnik słownictwa oficjalnego stylu biznesowego charakteryzuje się użyciem klisz - klerykalizmu i klisz, których nie ma w mowie potocznej: „w tym samym czasie wysyłamy ci”, „w oparciu o powyższe”, „kontrolę nad wykonaniem” itp.

W artykułach biznesowych i oficjalnych stosowana jest profesjonalna terminologia charakterystyczna dla branży gospodarki, do której odnoszą się te dokumenty: „kredyt”, „debet”, „zaległości”, „przesunięcia”, „malowanie budżetu”, „regulacje urbanistyczne” itp. Oczywiście, nie podano dekodowania terminów, ponieważ tekst dokumentu jest przeznaczony dla odbiorców posiadających niezbędne kwalifikacje. Słownictwo jest bardzo ogólne i nieokreślone: ​​nie „przychodzić” i nie „przychodzić”, ale „przybywać”; nie „samochód” i nie „samolot”, ale „pojazd”; nie „miasto”, a nie „wioska”, ale „osada”.

Cechy morfologiczne dokumentów biznesowych

Cechy morfologiczne oficjalnego stylu biznesowego obejmują użycie rzeczowników uogólniających z kilku powodów: „deweloperów”, „posiadaczy odsetek”, „podatników”, „osób fizycznych” i „obywateli”. Pozycje i tytuły w dokumentach biznesowych są używane wyłącznie dla mężczyzn, niezależnie od płci ich przewoźnika: „porucznik Sidorova”, „inspektor podatkowy Petrova”, „specjalista Ivanova”.

Oficjalne dokumenty tradycyjnie używają rzeczowników werbalnych z cząstką „nie”: „brak płatności”, „brak wykonania”; konstrukcje bezokolicznikowe: „czek”, „sporządzenie aktu”. Aby dokładniej przekazać znaczenie i wyeliminować rozbieżności, stosuje się złożone słowa o dwóch lub więcej korzeniach: „podatnik”, „dzierżawca”, „cesjonariusz”, „ustawodawca”.