Analiza wiersza Feta Pierwsza konwalia

Afanasy Afanasevich Fet jest uważany za jeden z najbardziej subtelnych i uduchowionych rosyjskich tekstów. Jak nikt inny czuł piękno swojej ojczystej natury i poświęcił jej wiele duchowych linii. Wiersz „Pierwsza konwalia” pozwala nie tylko zrozumieć i docenić piękno pierwszych wiosennych kwiatów, ale także odsłonić ukryte głębiny wewnętrznego świata poety.

Podziwiając piękno wiosennej przyrody

Wiersz „Pierwsza konwalia” jest dość mały. Ale po pierwszym czytaniu tonie w duszy. Poeta stworzył go wiosną 1854 r., Wracając do domu po spacerze przez wiosenny las. Dla niego było to tak, jakby piękno przyrody odkryto na nowo po długim zimowym przebudzeniu do nowego życia.

Wiersz zawiera tylko 12 wierszy, ale urocze piękno wiosennego lasu, jasny słoneczny dzień, delikatny urok delikatnej i delikatnej konwalii i wysublimowane uczucia lirycznego bohatera zostały niezwykle emocjonalnie opisane. Entuzjastyczne spojrzenie czytelnika otwiera obraz leśnej polany, która nie została jeszcze całkowicie uwolniona od niewoli śniegowej.

Ale pomimo faktu, że śnieg jeszcze się nie stopił, pierwsze konwalie nieśmiało wyjrzały w światło. Obraz delikatnych wiosennych kwiatów uzupełnia jasne światło słoneczne. Słońce nie przyniosło jeszcze letniego upału, teraz daje kwitnące, ciepłe promienie kwitnącej naturze.