Co to jest dyskusja?

Nie jest tajemnicą, że liczba ludzi i liczba punktów widzenia są w przybliżeniu równe. Jednak osoba jest tak przygotowana, że ​​nie może pogodzić się z tym faktem i stale szuka najbardziej poprawnej i uzasadnionej opinii na dowolny temat. W zwykłym dialogu osiągnięcie celu jest prawie niemożliwe, dlatego na ratunek przychodzi specjalny rodzaj komunikacji: dyskusja.

Tradycyjny argument rzadko okazuje się co najmniej trochę produktywny - z reguły przyczyną tego jest zwiększona emocjonalność, stronnicze argumenty stron i „chwilowe” bitwy słowne, ponieważ w codziennej mowie powstają nieprzewidywalnie. Przeciwnie, dyskusja jest dokładnie odwrotna i stawia na pierwszym miejscu argumentację, powagę i inteligencję uczestników dialogu: formalnie istnieją trzy rodzaje „uzasadnionej komunikacji”, które mają zupełnie inne cele i implikują różne sposoby argumentowania. Apodyktyczna dyskusja jest zgodna z zasadą „prawda rodzi się w kontrowersjach”. Uczestnicy nie są nastawieni do „wojny” ze sobą, wręcz przeciwnie - znajdą najbardziej poprawną odpowiedź na pytanie. Bezpośrednim przeciwieństwem tego podejścia jest erotyka, która jest „sporem mającym na celu spór” i jest próbą przekonania przeciwnika o słuszności własnej opinii. Istnieje również wyrafinowany rodzaj dyskusji: sofista ma na celu nie tyle przekonanie przeciwnika, co stłumienie jego elokwencji, dezorientację, manipulację i ogólnie - w jakikolwiek sposób być wyższy niż przeciwnik. Dyskusja nie jest codzienną rozmową. Pod względem kanonicznym jest to całe wydarzenie: temat jest ustalany z góry; sporządzona jest lista stron; ostateczny cel do osiągnięcia jest określony. W rzeczywistości każde spotkanie polityków, cotygodniowe „spotkanie planistyczne” w pracy lub tematyczny okrągły stół można przypisać tego rodzaju spotkaniom, a nawet formy spędzania wolnego czasu, takie jak „kluby dyskusyjne”. Strukturalnie jest to społeczeństwo ludzi, które zbiera się w określonych terminach, aby omawiać wszelkie problemy (zmienne: oglądanie i omawianie filmów, wiadomości, wydarzeń politycznych). Na takich spotkaniach pojawia się dodatkowa rola „lidera” - strona neutralna, wezwana do kontrolowania przebiegu sporu, uspokojenia gorących uczestników, a wręcz przeciwnie, angażowania najskromniejszego z nich w rozmowę.