Jak rozpoznać przypadek nominalny

Przypadek mianownikowy to wstępna forma rzeczowników, w przeciwieństwie do wszystkich innych form przypadków pośrednich: dopełniaczowa, celująca, biernikowa, instrumentalna, przyimkowa. Słowo w mianowniku nigdy nie jest używane z przyimkiem, a w zdaniu zwykle pełni funkcję składniową podmiotu lub nominalnej części predykatu złożonego.

Instrukcja obsługi

1

Zdefiniuj mianownik dla rzeczownika przez gramatyczne pytania „kto?” lub „co?”. Na przykład w zdaniu „Jego matka była samą dobrocią” słowo „matka” odpowiada na pytanie „kto?”, A słowo „dobroć” odpowiada na pytanie „co?”.

2)

W przypadku mianowania najważniejsze są subiektywne i ostateczne znaczenia. W pierwszym przypadku ta forma oznacza osobę wykonującą akcję lub obiekt, do którego jest skierowana. Porównaj: „Matka kocha swojego syna”. Słowo „matka” odnosi się do agenta. „Matka jest kochana przez matkę”. Słowo „syn” odnosi się do animowanego obiektu, na który skierowana jest akcja.

3)

Określ subiektywne znaczenie nominatywnej formy przypadku zgodnie ze składniową rolą podmiotu w dwuczęściowym zdaniu („Syn jest uczniem, ale pracuje w tym samym czasie”) lub podmiotu w jednoelementowej rozmowie („Szept, nieśmiałe oddychanie, słowiańskie tryle

„).

4

Ostateczne znaczenie przypadku mianownika jest wyrażone w złożonym orzeczniku nominalnym lub w strukturze syntaktycznej aplikacji. „Nowy budynek jest fabryką”. Słowo „fabryka” jest nominalną częścią orzeczenia, które odpowiada na pytanie „co to jest nowy budynek?”. „Doktor zaprosił mnie do biura”. Słowo „lekarz”, odpowiadając na pytanie „kto?”, Jest aplikacją pełniącą funkcję składniową definicji. Należy pamiętać, że przypadek mianownika, użyty w ostatecznym znaczeniu, nadaje inną nazwę podmiotowi ze względu na jego właściwość, jakość, atrybut i okoliczności osobliwy.

5

Dodatkowymi wartościami mianownika w przypadku rzeczownika są: - szacunkowa wartość wyrażona w części nominalnej orzecznika („Był miły”); - wyrażenie tymczasowego atrybutu związanego z przeszłością („W tym czasie był jeszcze oblubieniec jej męża”); - wartość ma charakter informacyjny forma używana zarówno we właściwym imieniu („Nazywała się Olya”), jak i rzeczownik pospolity („Jest wymieniony jako strażnik”). Najczęściej w tym znaczeniu używa się mianownika w nazwach geograficznych („Wtedy miasto zaczęło być nazywane Piotrogrodem”).

Zwróć uwagę

Oprócz rzeczowników, malejące części mowy mają kategorię: przymiotnik, cyfra, imiesłów i zaimek. Zdefiniuj mianownikowy przymiotnik przymiotników i imiesłów na pytania „co? Co? Co? Co? Co?” Pytanie zadane od określonego rzeczownika „ile?” - w przypadku liczb ilościowych „jakie konto?” - dla rzędnych. Zaimki zależne od kategorii mogą w przypadku wyrażenia nominalnego odpowiedzieć na pytania „kto? Co?” (ja, ten), „które? czyje?” (niektórzy, jego), „ile?” (tyle).