Odkrywcy Eurazji

Obecnie Eurazja jest uważana za największy kontynent na Ziemi. To z kolei dzieli się na 2 części świata: Europę i Azję. Ogromne zainteresowanie budzi historia badań tego niezwykłego kontynentu. Zaczyna się na długo przed naszą erą.

Odkrycie Europy

Studium Europy można podzielić na kilka etapów.

Pierwszy etap rozpoczyna się w drugim tysiącleciu pne i kończy w piątym wieku. W tym okresie starożytni Kreteńczycy badali terytorium półwyspu Pellopones, uczestnicząc w bitwach. W tym czasie przeszli na archipelagi Morza Egejskiego. Inne osoby (apeniny) odkryły wyspę Malta, Sycylia, Sardynia. Mimo to pełny obraz Europy jeszcze nie był. Dlatego podróż trwała dalej.

Drugi etap rozpoczyna się w 5 i kończy w 3 wieku pne. Duży wkład mieli tu podróżnicy ze starożytnej Grecji. Dotarli na terytorium współczesnej Francji i Hiszpanii, pływali na wielu morzach Europy. To oni odkryli półwyspy bałkańskie i apenińskie. Duże znaczenie mają zalety Pifeya.

Trzeci etap związany jest z pływaniem i wędrówkami po Rzymianach. Trwało to do II wieku naszej ery. Słynny dowódca Scipio badał Pireneje. Nie można nie wspomnieć o wielkim Cezarze, który wraz ze swoimi wojskami maszerował przez terytoria wielu współczesnych krajów (Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii). Odkryto rzeki takie jak Dunaj i Ren.

Czwarty etap przypada na 6-17 wieku. Ten czas przyniósł wiele wielkich odkryć. Należy zwrócić uwagę na badania Irlandczyków i Wikingów. Ten ostatni płynął po Morzu Śródziemnym, okrążył wiele wysp. Ta era znana jest z tak wielkich nawigatorów jak V. Barents, Bure.

Piąty etap trwał do XX wieku. Odkryto Ładogę, jeziora Onega, góry europejskie, Novaya Zemlya, Franz Josef Land.