Dlaczego potrzebne są części mowy?

Dlaczego potrzebne są części mowy?
Dlaczego potrzebne są części mowy?

Wideo: Części mowy 2024, Lipiec

Wideo: Części mowy 2024, Lipiec
Anonim

Części mowy to najważniejsze klasy gramatyczne słów. Są one podzielone na grupy w oparciu o trzy wspólne atrybuty: semantyczny (ogólne znaczenie gramatyczne); morfologiczne (gramatyczne kategorie słowa); składniowy (wykonywanie określonej funkcji w zdaniu). Ponadto słowa jednej części mowy mogą wykazywać powinowactwo do tworzenia słów.

We współczesnym języku rosyjskim wyróżnia się cztery rodzaje mowy: niezależne, pomocnicze części mowy, słowa modalne, wykrzykiwania i słowa onomatopeiczne. Niezależne części mowy oznaczają przedmioty, znaki, działania, procesy i inne zjawiska otaczającej rzeczywistości. Są niezależnymi członkami zdania, kładziony jest na nich nacisk słowny, zadawane jest pytanie gramatyczne, co odróżnia ich od oficjalnych słów. Niezależne części mowy mają zdefiniowane znaczenie leksykalne. Wyróżnia się następujące części mowy tego typu: rzeczownik, przymiotnik, cyfra, zaimek, czasownik, przysłówek. Kwestia przypisywania imiesłowów, zarazków i słów wyrażających kategorię statusu niezależnym częściom mowy jest nadal kontrowersyjna w naukach językoznawczych, ale w szkolnym kursie języka rosyjskiego są one definiowane jako niezależne. nie nazywajcie zjawisk rzeczywistości i nie mają samodzielnego znaczenia leksykalnego. Ich rolą jest wskazanie związków między przedmiotami i zjawiskami. Bez odgrywania roli składniowej w zdaniu nie mają również stresu słownego. Modalne słowa wyróżniają się w osobnej części mowy, ponieważ wyrażać subiektywne nastawienie mówcy do omawianego tematu, jak zbudowane jest zdanie itp. W zdaniu zwykle służą jako słowa wprowadzające. Wtrącenia wyrażają uczucia mówcy bez nazywania ich (och, hura, tak, kochanie). Słowa imitujące dźwięk w ich fonetycznym wydaniu odtwarzają wykrzykniki, dźwięki i płacz zwierząt, ptaków, dźwięki zjawisk naturalnych itp. Z wyglądu są bliskie wtrąceniom, ale różnią się od nich brakiem wyrażania uczuć i woli mówcy. Onomatopeja jest używana jako wyrazisty sposób odzwierciedlania rzeczywistości (tick-tak, chick-tweet, fuck-tararah).