Komunia: jak to się określa
Wideo: Zrozumieć mszę świętą - cz. VI - obrzędy Komunii Świętej 2024, Lipiec
Komunia to forma czasownika, która ma właściwości czasownika i przymiotnika. Komunia ze słowami zależnymi tworzy obieg imienny. Często można go pomylić z przymiotnikiem czasownika. Jak określić obrót imiesłowy i jak nie pomylić go z innymi częściami mowy?
Instrukcja obsługi
1
Najpierw określ imiesłowy aktywnego głosu. Przyrostki pomogą ci to zrobić, za pomocą których imiesłowowie tworzą się z czasowników: -usch, -yushch, -ash-, -yashch. Na przykład chodzenie, myślenie, kłamstwo, palenie. Do tworzenia imiesłów przeszłych używane są sufiksy -vsh-, -sh-. Na przykład myślenie wygasło. Tak łatwo jest poradzić sobie z imiesłowami w pasywnym głosie, ponieważ są tworzone przy użyciu przyrostków -em-, -im- (odczyt, prześladowane), -en (n) -, -n (n) -, -t- (powierzone, wyobcowane, zablokowane). Nie myl ich z przymiotnikami słownymi, jak Imiesłów jest również zgodny z rzeczownikiem, ma płeć, liczbę i wielkość liter. Na przykład „zmęczony i wyczerpany został zabrany do domu”.
2)
Rozważmy bardziej szczegółowo charakterystyczne słowne znaki imiesłowu. Komunia, podobnie jak czasownik, jest doskonała i niedoskonała (skąpana i skąpana). Może to być głos rzeczywisty lub pasywny („pisarz, który napisał książkę” i „książka napisana przez pisarza”). Dla rzeczywistych imiesłowów możliwe jest określenie przechodniości. Na przykład sprawca jest komunią przechodnią, a piechur jest komunią nieprzechodnią. Sakrament ma taki znak czasownika, jak zwrotność (chodzenie - komunia nieodwołalna i chodzenie - komunia powracająca), a także może być w czasie teraźniejszym i przeszłym („uczeń wykonuje zadanie” i „uczeń wykonuje zadanie”).
3)
Tak więc, jeśli masz przed sobą część mowy oznaczającą atrybut obiektu, określ naturę tego atrybutu. Czasownik przymiotnik oznacza trwały atrybut podmiotu. Komunia oznacza tymczasowy atrybut obiektu związany z jego udziałem w akcji. Wychowana na surowych zasadach, nigdy nie pozwalała sobie na takie sztuczki. „Wychowany według surowych zasad” - obrót partycypacyjny, ponieważ można ją zastąpić słowem „wychowała się na surowych zasadach”. Dziewczyna była wykształcona, wykształcona i dobrze czytana. „Wykształcony, wykształcony i dobrze czytany” - przymiotniki. Wskaż stałą cechę przedmiotu.
4
Jeśli słowo ma przyrostki -n- (-nn-) i -en- (-en-), określ na podstawie czasownika, jakiego rodzaju jest ono utworzone. Jeśli jest to czasownik niedokonany, to przymiotnik słowny. Na przykład wiklinowy kosz jest przymiotnikiem. Słowo utworzone z czasownika niedokonanego, ale mające słowa zależne, jest imiesłowem. Na przykład kosz tkany przez dziewczęta to komunia. Słowo utworzone z czasownika doskonałego jest zawsze imiesłowem. Na przykład zaorane pole to komunia.
5
Słowa z przyrostkami -im-, -em- są przymiotnikami, jeśli są utworzone z czasownika doskonałego lub czasownika nieprzechodniego. Na przykład nieprzemakalne buty są przymiotnikiem, ponieważ czasownik jest mokry, a nie przechodni. Lub niestrudzony koń - przymiotnik, ponieważ czasownik do opony - idealna forma.
Zwróć uwagę
Zwróć uwagę na przyrostki krótkich biernych imiesłów i przymiotników z przyrostkiem -n- (-nn-). W skrócie imiesłów biernych zapisana jest jedna litera „n”. W krótkich przymiotnikach zapisywana jest taka sama liczba liter „n” jak w pełnej formie przymiotnika.